Τι είναι η Οστεοπόρωση και πως αντιμετωπίζεται

Οστεοπόρωση ονομάζεται η μεγάλη αραίωση στη δομή των οστών που τα κάνει εύθραυστα και ευάλωτα σε κατάγματα. Φυσιολογικά, τα οστά καθημερινά αποδομούνται και αναδομούνται. Μέχρι την ηλικία των 20-25 ετών, η αναδόμηση υπερτερεί, δηλαδή παράγεται περισσότερο οστό από όσο καταστρέφεται, οπότε η πυκνότητα των οστών φτάνει σε κορύφωση σε αυτή την ηλικία. Αργότερα, για αρκετά χρόνια η καταστροφή και η αναπαραγωγή του οστού εξισορροπούνται και πιο μετά επικρατεί η αποδόμηση, οπότε σταδιακά ελαττώνεται η πυκνότητα των οστών. Κάποιες φορές η μείωση αυτή γίνεται ραγδαία, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνονται πολύ τα οστά και να εμφανίζεται οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Η πρωτοπαθής είναι συχνότερη και αφορά κυρίως μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, αλλά και ηλικιωμένους. Φαίνεται ότι στα 10 χρόνια που ακολουθούν την εμμηνόπαυση, λόγω ραγδαίας πτώσης των προστατευτικών οιστρογόνων, η αποδόμηση των οστών πολλαπλασιάζεται. Αν και η μέγιστη οστική πυκνότητα (στην ηλικία των 20-25 ετών) δεν ήταν αρκετά μεγάλη, το πρόβλημα είναι εντονότερο. Η δευτεροπαθής οστεοπόρωση προκαλείται από άλλους παράγοντες και παθήσεις, όπως ο υπερπαραθυρεοειδισμός, ο υπερθυρεοειδισμός, τα σύνδρομα δυσαπορρόφησης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης, το σύνδρομο Cushing, ο υπογοναδισμός, κ.ά. Η οστεοπόρωση δεν έχει συμπτώματα, μέχρι να προκληθεί κάταγμα. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα προκαλούνται από μικρές δυνάμεις, δηλαδή από μικροατυχήματα που φυσιολογικά δεν τα δικαιολογούν. Σε προχωρημένες καταστάσεις οστεροπόρωσης τα κατάγματα μπορεί να συμβαίνουν και αυτόματα ή με καθημερινές δραστηριότητες, όπως το βάδισμα. Τα κατάγματα συνοδεύονται από πόνο και περιορισμό της κινητικότητας, ενώ όταν αφορούν στους σπονδύλους, δημιουργούν παραμορφώσεις, όπως καμπούριασμα και μείωση του συνολικού ύψους του ασθενούς. Παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη οστεοπόρωσης είναι: η ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό, το γυναικείο φύλο, η εμμηνόπαυση και ιδιαίτερα η πρόωρη, η παρατεταμένη αμηνόρροια (διαστήματα χωρίς περίοδο), η υστερεκτομή/ωοθηκεκτομή, η μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης και οι παθήσεις που προκαλούν δευτεροπαθή οστεοπόρωση. Επίσης, με αυξημένο κίνδυνο οστεοπόρωσης, συνδέονται η ανεπαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D, η έλλειψη σωματικής άσκησης ή η παρατεταμένη ακινητοποίηση, το χαμηλό σωματικό βάρος, το κάπνισμα και η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.

Πώς αντιμετωπίζεται η Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά, με σκοπό να επιβραδυνθεί η απώλεια οστού και να μειωθεί ο κίνδυνος καταγμάτων. Φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της οστεοπόρωσης είναι:

• Συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D
• Διφωσφονικά
• Καλσιτονίνη
• Οιστρογόνα για ορμονική αποκατάσταση σε επιλεγμένες περιπτώσεις λόγω παρενεργειών
• Νεότερα φάρμακα, όπως τροποποιητές των οιστρογονικών υποδοχέων, τεριπαρατίδη, δενοσουμάμπη

Πολύ σημαντικό είναι να προλαμβάνονται τα ατυχήματα και οι πτώσεις ασθενών με οστεοπόρωση (π.χ. καλός φωτισμός, αντιμετώπιση προβλημάτων όρασης, παπούτσια με λαστιχένια σόλα που δεν γλιστρούν, καλή στερέωση των χαλιών, κ.ά.). Σημαντικά είναι επίσης τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να εφαρμόζονται από μικρή ηλικία για να μειωθεί ο κίνδυνος οστεοπόρωσης αργότερα, όπως:

• Επαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D καθημερινά. Σε περιπτώσεις αυξημένων αναγκών (π.χ. κατά την εγκυμοσύνη) μπορεί να χρειαστούν και συμπληρώματα
• Σωματική άσκηση
• Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους
• Ρύθμιση ορμονικών διαταραχών (π.χ. παθήσεις θυρεοειδούς, παραθυρεοειδών, αμηνόρροια, πρόωρη εμμηνόπαυση)
• Διακοπή καπνίσματος
• Περιορισμός στην κατανάλωση αλκοόλ
• Αποφυγή μακροχρόνιας λήψης κορτιζόνης. Αν είναι απαραίτητη, απαιτείται συχνή παρακολούθηση, συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D και ίσως φάρμακα κατά της οστεοπόρωσης

Κλείστε On line ραντεβού με την / τις ειδικότητες γιατρών σχετικές με το σύμπτωμα Ορθοπαιδικός, Ρευματολόγος, Ενδοκρινολόγος Για αναζήτηση γιατρών σε ειδικότητες σχετικές με το σύμπτωμα από το Vrisko.gr Ορθοπαιδικός, Ρευματολόγος, Ενδοκρινολόγος