HPV - Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων

Κονδυλώματα είναι κλινικός όρος που αναφέρεται σε διογκώσεις που αναπτύσσονται στο δέρμα, ή στους βλεννογόνους, οι οποίες προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων.

Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωρισθεί 189 υπότυποι του ιού των θηλωμάτων από τους οποίους οι 120 προσβάλουν τον άνθρωπο, περίπου οι 40 είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενοι, ενώ λίγοι από αυτούς προκαλούν κονδυλώματα.

Στον HPV ανήκουν:

• Τα Θηλώματα
• Οι Μυρμηκίες
• Τα Κονδυλώματα

Με την σειρά τους τα κονδυλώματα χωρίζονται σε:

• Οξυτενή κονδυλώματα είναι καλοήθεις αλλοιώσεις που δεν προκαλούν καρκίνο.
• Επίπεδα κονδυλώματα που θεωρούνται προκαρκινικές αλλοιώσεις και αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο.

Η μεγάλη σημασία που έχουν τα κονδυλώματα όταν εμφανίζονται στην περιοχή αυτή, βασίζετε στο γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των γυναικών που έχουν εμφανίσει καρκίνο του τραχήλου, έχουν εμφανίσει και κονδυλώματα στην περιοχή αυτή.

Παρά την παραπάνω διαπίστωση, είναι σημαντικό να τονισθεί ότι δεν παρουσιάζουν όλες οι γυναίκες, που έχουν παρουσιάσει κονδυλώματα, καρκίνο του τραχήλου.

Οι έρευνες μέχρι στιγμής, έχουν πιστοποιήσει 180 τύπους του ιού που προκαλεί κονδυλώματα. Από αυτούς 40 είναι τύποι οι οποίοι προσβάλουν τα γενετικά όργανα και μία μικρή μειοψηφία από αυτούς έχει την τάση να προσβάλει το DNA προκαλώντας αλλοιώσεις στον τράχηλο, το αιδοίο ή τον κόλπο.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Πρέπει εδώ να τονισθεί πως τα κονδυλώματα μολύνουν το υγιές δέρμα με απλή επαφή συνεπώς δεν απαιτείται ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή για την μόλυνση.

Συμπτώματα

Συνήθως τα κονδυλώματα, δεν δημιουργούν ενόχληση. Όμως σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν στον ασθενή κνησμό, καύσο και πόνο ενώ μπορεί να αιμορραγήσουν.

Μορφές

Οι μορφολογικοί τύποι κονδυλωμάτων που συναντούμε είναι έξι:

1. Μορφή μικρού κουνουπιδιού, ανοιχτού ή σκούρου χρώματος
2. Μορφή μικρού και λείου λόφου, στο χρώμα της επιδερμίδας
3. Μορφή με υπερκερατωσική επιφάνεια, ανάγλυφη και τραχεία
4. Μορφή επίπεδη, σαν κηλίδα σκούρου χρώματος
5. Μορφή νηματοειδής δίκην θυσάνου, συνήθως ανοιχτόχρωμη
6. Μορφή με μίσχο, δίκην θηλωμάτων, συνήθως σκουρόχρωμη

Εντόπιση

Στις γυναίκες τα περισσότερα κονδυλώματα εμφανίζονται στην περιοχή του αιδoίου, του περινέου και της περιπρωκτικής περιοχής. Στους άντρες τα περισσότερα κονδυλώματα εμφανίζονται στο πέος, στο όσχεο, στην ουρήθρα και στην περιπρωκτική περιοχή.

Οι εντοπίσεις των δερματικών κονδυλωμάτων είναι στα χείλη του αιδοίου και στην είσοδο του κόλπου, στον πρωκτό, στην κεφαλή και στο σώμα του πέους, αλλά και σε περιοχές που δεν καλύπτει το προφυλακτικό όπως στη βάση του πέους, στο όσχεο, και σε γυναίκες και άνδρες, στην περιπρωκτική περιοχή, στο περίνεο, στο εφήβαιο, στους βουβώνες και στους άνω μηρούς.

Οι εντοπίσεις στις περιοχές που δεν καλύπτει το προφυλακτικό είναι πλέον συχνότατες λόγω της χρήσης προφυλακτικού και της ταυτόχρονης αγνόησης του κινδύνου μετάδοσης πέραν της περιοχής που καλύπτει αυτό.

Όπως επιστήσαμε την προσοχή παραπάνω, η απλή επαφή είναι μεταδοτική για αυτό μπορεί να υπάρξουν ή να εντοπιστούν (σπανιότερα) στα χείλη του στόματος, στη γλώσσα, στη στοματική κοιλότητα, στην υπερώα (ουρανίσκος) και στον φάρυγγα όταν έχει υπάρξει στοματο-γεννητικό σεξ.

Μετάδοση

• η σεξουαλική επαφή με ή χωρίς προφυλακτικό
• το στοματικό σεξ
• η έντονη τριβή της γεννητικής χώρας με γεννητικά όργανα ή δάκτυλα ή μολυσμένα αντικείμενα όπως ερωτικά βοηθήματα, μολυσμένες πετσέτες, κτλ.
• Από ξυριστική μηχανή που έχει χρησιμοποιηθεί σε πάσχουσα περιοχή
• Η συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων ή όταν γνωρίζει κάποιος τον ερωτικό σύντροφό του λιγότερο από 8 μήνες πριν ξεκινήσουν τις σεξουαλικές επαφές αποτελεί μεγάλο κίνδυνο ή πιθανότητα για μετάδοση του ιού.

Πέραν των δερματικών κονδυλωμάτων αυξάνεται λόγω όλων των ανωτέρω παραγόντων και η συχνότητα άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων δερματικών νοσημάτων, όπως ο έρπης των γεννητικών οργάνων και η μολυσματική τέρμινθος. Ο προϋπάρχων ή ο συνυπάρχων έρπης των γεννητικών οργάνων, επίσης δημιουργεί εστίες εισόδου του ιού.

Θεραπεία κονδυλωμάτων

H καταπολέμηση των κονδυλωμάτων γίνεται με κρυοθεραπεία (κρυοπηξία), διαθερμοπηξία (ηλεκτροκαυτηρίαση), Laser CO2 και χειρουργική αφαίρεση.

Κρυοθεραπεία

Η κρυοθεραπεία (κρυοπηξία) αποτελεί μια παλιά μέθοδο όπου με την χρησιμοποίηση υγρού αζώτου γίνεται καταστροφή των βλαβών μέσω ψύξης. Κατά την διάρκεια όμως της αποθεραπείας δημιουργούνται μεγάλες φυσαλίδες ή πομφόλυγες στην περιοχή που εφαρμόζεται με αποτέλεσμα να αφήνει ουλές και υποχρωμίες αρκετές φορές. Μειονέκτημα δε αποτελεί το γεγονός ότι η μη επιλεκτική δράση στην πάσχουσα περιοχή καταστρέφει και περιοχές υγιούς δέρματος αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο των υποτροπών και την ανάγκη διαρκούς επανάληψης της θεραπείας.

Διαθερμοπηξία

Η διαθερμοπηξία (ηλεκτροκαυτηρίαση) αποτελεί και αυτή με τη σειρά της μια παλιά μέθοδο μη επιλεκτικής δράσης η οποία ενέχει και αυτή μεγάλο κίνδυνο και πιθανότητες για ουλές και υποχρωμίες. Ο δε χρόνος αποθεραπείας της μεθόδου για πλήρη αποκατάσταση είναι αρκετά μεγάλος και σε γενικές γραμμές έχει αρκετές ομοιότητες με την κρυοπηξία.

Χειρουργική αφαίρεση

Η χειρουργική αφαίρεση αφορά μόνο στις πολύ μεγάλες βλάβες οι οποίες αφαιρούνται κατόπιν συνεννόησης του δερματολόγου με τον πλαστικό χειρουργό.

Laser CO2

Είναι η πλέον εξελιγμένη μέθοδος επιλεκτικής αφαίρεσης και καταστροφής των κονδυλωμάτων που επιτρέπει την προστασία του υγειούς δέρματος και σε μία μόνο συνεδρία απλά με την χρήση τοπικής αναισθητικής κρέμας, χωρίς πόνο όχι μόνο κατά την εφαρμογή αλλά και κατά την αποθεραπεία και κυρίως χωρίς να δημιουργούνται υποχρωμίες και ουλές με πολύ σύντομο χρόνο αποθεραπείας.

Επιβάλλεται δε η ανίχνευση και των πιο μικροσκοπικών αρχόμενων βλαβών, των υποκλινικών βλαβών (αυτών που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι) με ειδικούς φακούς ώστε και αυτές να εξαλειφθούν επιλεκτικά και να μην αποτελέσουν συνεχιζόμενη εστία μεταδοτικότητας ή επέκτασης και δημιουργίας νέων βλαβών.

Γενικά όταν υπάρχουν ανθεκτικά κονδυλώματα στη δερματική περιοχή του αιδοίου ή του πρωκτού ή της ουρήθρας που υποτροπιάζουν, συστήνεται αντίστοιχα κολποσκόπηση ή πρωκτοσκόπηση ή ουρηθροσκόπηση μετά την αφαίρεση των εξωτερικών κονδυλωμάτων.

Συνίσταται δε η μηνιαία δερματολογική εξέταση αλλά και η συχνή αυτοεξέταση συχνά ώστε να εντοπίζονται και να εξαλείφονται εγκαίρως πιθανές νέες βλάβες. Οι βλάβες αυτές είναι υπολειμματικές ή βλάβες που ήδη επωάζονταν δεδομένου ότι ο χρόνος επώασης κυμαίνεται από 1-8 μήνες. Συνεπώς μια περιοχή θεωρείται θεραπευμένη όταν για 6-8 μήνες δεν έχει εμφανίσει τίποτα.

Τέλος θα πρέπει να ξέρουμε ότι ναι μεν αντιμετωπίζονται οι βλάβες αλλά όχι ο ιος ο οποίος υπάρχει και θα μπορεί να υποτροπιάζει για διαφόρους λόγους.