Η σημασία του πυελικού εδάφους

Σ’ αυτή την περιοχή εξελίσσεται η σεξουαλική δραστηριότητα της  γυναίκας και απ’ αυτή θα περάσει το παιδί μετά τον τοκετό.  Όσο μεγαλύτερη είναι η αίσθηση του πυελικού εδάφους τόσο αυξάνεται η οργασμική ικανότητα και ο έλεγχος των μυών στο σημείο αυτό.

Το πυελικό έδαφος είναι η περιοχή του σώματος, που «κλείνει» την κοιλιακή κοιλότητα προς τα κάτω και συμβάλλει στο να κρατούνται στη θέση τους τα όργανα, τα οποία βρίσκονται στο εσωτερικό της κοιλιάς. Το πυελικό έδαφος αποτελείται κυρίως από μύες, που βρίσκονται σε διάφορα στρώματα. Στη γυναίκα τα στρώματα αυτά διαπερνώνται με κατεύθυνση από μέσα προς τα έξω (ή προς τα κάτω) από την ουρήθρα, τον κόλπο και το τελικό τμήμα του εντέρου, το ορθό.

Ακριβώς επάνω από το πυελικό έδαφος βρίσκεται η ουροδόχος κύστη, η μήτρα και τμήματα του εντέρου. Από την περιγραφή αυτή γίνεται κατανοητό ποια είναι η ανατομική σημασία του πυελικού εδάφους. Είναι μια περιοχή, η οποία στην ουσία δεν φαίνεται και συχνά δεν είναι συνειδητά γνωστή. Υπάρχουν αρκετές  γυναίκες που δεν ξέρουν τις ανατομικές λεπτομέρειες της περιοχής αυτής του σώματός τους ή έχουν μια τελείως αόριστη ή παραποιημένη εικόνα γι’ αυτήν.

Και όμως, σε αυτή την περιοχή εξελίσσεται η σεξουαλική δραστηριότητα, από αυτή την περιοχή θα περάσει στη φάση του τοκετού το παιδί για να βγει προς τα έξω. Όσο περισσότερο συνειδητά γνωρίζει μια γυναίκα τη λειτουργία και ανατομία του πυελικού της  εδάφους,  τόσο καλύτερα είναι σε θέση να το αισθάνεται και να το ελέγξει. Ξέρει π.χ. ότι αυτή είναι η περιοχή που συσπάται όταν «σφίγγεται» εκεί κάτω για να κρατηθεί ώσπου να πάει στην τουαλέτα. Αντιθέτως, γυναίκες με ασαφή εικόνα και αίσθηση για την περιοχή αυτή του σώματός τους (ενδεχομένως γιατί δεν τις ενδιαφέρει) έχουν συχνά ατροφικούς μύες στο πυελικό τους έδαφος και μπορεί να έχουν προβλήματα οργασμού.

Η χαλάρωση των μυών Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ας αρχίσουμε με τη χαλάρωση του πυελικού εδάφους: αυτό μπορεί να συμβεί με τους τοκετούς (βέβαια όσο περισσότεροι τοκετοί ενδεχομένως και τόσο περισσότερη χαλάρωση). Ευτυχώς, η χαλάρωση αυτή δεν παρουσιάζεται στον ίδιο βαθμό σε κάθε γυναίκα – άλλες έχουν πιο σφικτούς μύες και άλλες πιο χαλαρούς. Άλλη συνήθης αιτία χαλάρωσης  είναι η χρόνια αύξηση της πίεσης επάνω στο πυελικό έδαφος, π.χ. λόγω παχυσαρκίας ή λόγω βαριάς σωματικής εργασίας όπου πρέπει η γυναίκα να σηκώνει βάρη.

Τότε το πυελικό έδαφος χαλαρώνει και η ουροδόχος κύστη ή ακόμη και η μήτρα και το έντερο κατεβαίνουν προς τα κάτω. Εάν κατέβει η κύστη έχουμε κυστεοκήλη (μοιάζει σαν μικρή «φούσκα», που τη νιώθει η γυναίκα στην είσοδο του κόλπου), εάν κατέβει η μήτρα έχουμε την ορθοκήλη (επειδή η κατάσταση αυτή αφορά συνήθως το τελικό τμήμα του εντέρου, το ορθό). Οι καταστάσεις αυτές προκαλούν πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς με αντανάκλαση στη μέση, συχνά μάλιστα παρουσιάζεται και απώλεια ούρων (ακράτεια).  Ο πόνος στην κοιλιά γίνεται αισθητός σαν «τράβηγμα προς τα κάτω», ενώ ο πόνος στη μέση συχνά οδηγεί τη γυναίκα σε γιατρό άλλης ειδικότητας π.χ. σε ορθοπεδικό. Και σε ό, τι αφορά την ακράτεια ούρων, αυτή πέρα από πρόβλημα υγιεινής  καταλήγει να γίνεται και ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα, η γυναίκα νιώθει άσχημα, ντρέπεται, απομονώνεται, ενδεχομένως αποφεύγει και τη σεξουαλική επαφή, αλλάζει τη ζωή της προς το χειρότερο.

Πρόληψη με γυμναστική

Μια προχωρημένη βέβαια κατάσταση χαλάρωσης αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν όμως, ευτυχώς, και πολλές περιπτώσεις,  που η κατάσταση δεν είναι προχωρημένη. Συνήθως  είναι οι περιπτώσεις γυναικών, που έχουν μόνο ελαφρά συμπτώματα και παρουσιάζουν σποραδικά απώλεια ούρων, π.χ. μετά τη γέννα, στο βήχα ή σε δυνατό γέλιο. Σε αυτές  τις περιπτώσεις μπορεί να γίνει κάτι για να αποτραπεί η περαιτέρω  επιδείνωση: αυτό σημαίνει ελάττωση περιττού βάρους, προσοχή στην ανύψωση βάρους και βασικά ειδική γυμναστική για τους  μυς του πυελικού εδάφους. Η εκγύμναση  των μυών της περιοχής μπορεί να σταματήσει τη χαλάρωση και είναι σε θέση να βελτιώσει ή να σταματήσει μια ακράτεια ούρων ελαφράς ακόμη μορφής. Αλλά πριν φτάσει μια γυναίκα να έχει «πρόβλημα» έστω και ελαφρότερης μορφής, πιο συνετό είναι να σκεφτεί την πρόληψη. Η πρόληψη στηρίζεται σε ενημέρωση πάνω στην ανατομία της περιοχής και σε έγκαιρη έναρξη γυμναστικής του πυελικού εδάφους, π.χ. έπειτα από τοκετό.

Οργασμική ικανότητα Η  γυμναστική του πυελικού εδάφους, όμως δεν αφορά μόνο τη χαλάρωση και την ακράτεια. Αφορά και την αύξηση της  οργασμικής  ικανότητας  μίας γυναίκας. Αναφέρουμε στην εισαγωγή, ότι η σεξουαλική δραστηριότητα σχετίζεται άμεσα με την περιοχή αυτή.  Σαν παράδειγμα ας αναφερθούν τα εξής: γύρω από την είσοδο του κόλπου βρίσκεται ένας μυς, ο οποίος συσπάται κατά την επαφή. Εάν χαλαρώσει αυτός ο μυς, π.χ. έπειτα από τοκετούς, η  γυναίκα δεν είναι σε θέση να αισθανθεί ανάλογα το σύντροφό της  κατά την επαφή. Ένας άλλος μυς, που βρίσκεται πιο μέσα, ο κυρίως μυς του πυελικού εδάφους, που μοιάζει με μια μυϊκή πυελική «πλάκα», συσπάται κατά τη φάση του οργασμού, συμμετέχει δηλαδή ενεργά στο συναίσθημα κορύφωσης στην επαφή.

Όπως  είναι γνωστό, ένας μυς λειτουργεί καλύτερα σε όσο καλύτερη κατάσταση βρίσκεται. Άρα αν οι μύες που αναφέρθηκαν είναι χαλαροί ή ατροφικοί, επηρεάζεται και η ικανότητα ή η αίσθηση για οργασμό μιας γυναίκας. Άρα και ασκήσεις που συμβάλλουν στο δυνάμωμα αυτών των μυών, μπορούν να αυξήσουν και την οργασμική ικανότητα της  γυναίκας.