Αντιμετώπισε την αρθρίτιδα του ισχίου!
Ο ορθοπαιδικός-χειρουργός δρ. Παναγιώτης Καραμπίνας σου εξηγεί αναλυτικά τι είναι η αρθρίτιδα του ισχίου και πως μπορείς να την αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά με τις εξελιγμένες χειρουργικές μεθόδους!
Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μια εκφυλιστική νόσος, που εκδηλώνεται με πόνο και μείωση της κινητικότητας της άρθρωσης. Όταν η φαρμακευτική αγωγή δεν μπορεί να ελέγξει τη νόσο, δημιουργώντας σημαντικού βαθμού συνέπειες στην ποιότητα ζωής των ασθενών, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση δίνει λύση και πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ισχίου.
Υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε ασθενούς.
Ολική αρθροπλαστική ισχίου
Σήμερα η αρθροπλαστική του ισχίου θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες επεμβάσεις στην ορθοπαιδική. Είναι αξιόπιστη επέμβαση, με εξαιρετικά αποτελέσματα, αποδεδειγμένα μέσα από μακροχρόνιες μελέτες εφαρμογής της. Πρόκειται για χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αντικαθίσταται η άρθρωση με μεταλλικά, πλαστικά ή/και κεραμικά εμφυτεύματα. Σκοπός είναι η εξάλειψη του πόνου κατά την κίνηση της άρθρωσης και η αποκατάσταση του εύρους κίνησης και της λειτουργικότητας της άρθρωσης.
Η αρθροπλαστική επιφανείας είναι ελάχιστης επεμβατικότητας αρθροπλαστική, με ελαχιστοποίηση των κακώσεων στα μαλακά μόρια και με σχεδόν μηδενική οστική απώλεια στην περιοχή της άρθρωσης. Σε περίπτωση που ο ασθενής υποχρεωθεί να υποβληθεί σε δεύτερο χειρουργείο για οποιοδήποτε λόγο, η αναθεώρηση λόγω της μηδενικής οστικής απώλειας είναι ευκολότερη και με καλύτερα αποτελέσματα. Πλεονεκτήματα των αρθροπλαστικών με μεγάλη κεφαλή, είναι η δυνατότητα μεγάλου εύρους κίνησης και η μείωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών (εξάρθρωση).
Στις ελάχιστα επεμβατικές προσπελάσεις ανήκουν η AMIS και ASIS (πρόσθια προσπέλαση), ALMIS (πλάγοα προσπέλαση), και PATH (οπίσθια προσπέλαση). Οι τεχνικές Ελάχιστα Επεμβατικής Προσπέλασης στο ισχίο, αποτελούν καινοτομία της εποχής μας. Είναι παραλλαγές παλαιών τεχνικών πρόσβασης στο ισχίο με τη διαφορά ότι δεν ήταν δυνατή η χρήση τους παρά μόνο τα τελευταία χρόνια.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα υλικά και τα εργαλεία τοποθέτησης τους μπορούν να εφαρμοστούν κατά τις ελάχιστα επεμβατικές προσπελάσεις με κέρδος το καλύτερο κοσμητικό αποτέλεσμα (μικρό χειρουργικό τραύμα), λιγότερο πόνο μετά το χειρουργείο, μικρότερο χρόνο αποκατάστασης και παραμονής στο νοσοκομείο και τέλος γρηγορότερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες.
Βέβαια υπάρχουν και μειονεκτήματα τα οποία και θα πρέπει να αξιολογούνται από τον θεράποντα ιατρό. H μειωμένη ορατότητα του πεδίου εργασίας έχει ως αποτέλεσμα την παράταση του χειρουργικού χρόνου, την αύξηση του κινδύνου λοίμωξης και την πιθανή μη σωστή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.
Ο γιατρός πρέπει να γνωρίζει όλες τις μεθόδους, να ενημερώνει τον ασθενή για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και ανάλογα με την περίπτωση και τις ανάγκες του ασθενούς να εφαρμόζει τη μέθοδο, η οποία είναι η πλέον κατάλληλη γι’ αυτόν.
