Υποθυρεοειδική Μυοπάθεια

Η γιατρός Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος κα Eυαγγελία Γιαζιτζόγλου, μας ενημερώνει για την Υποθυρεοειδική Μυοπάθεια

H ανεπάρκεια των ορμονών του θυρεοειδούς στον οργανισμό οδηγεί σε μια κατάσταση που είναι γνωστή σαν υποθυρεοειδισμός.

Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορα συμπτώματα, όπως κόπωση, αύξηση του σωματικού βάρους, δυσανεξία στο κρύο, πνευματική επιβράδυνση, μυϊκές κράμπες και άλλα σοβαρότερα όπως το μυξοιδηματικό κώμα. Ανεξάρτητα από την αιτία του υποθυρεοειδισμού, μπορεί να παρουσιαστούν τόσο νευρομυϊκές όσο και μυοσκελετικές εκδηλώσεις οποιαδήποτε στιγμή στην πορεία της νόσου. Σχετικά συμπτώματα παρατηρούνται στο 30- 80 % των ασθενών με υποθυρεοειδισμό. Σπάνια, η  μυοπάθεια μπορεί να είναι η μοναδική εκδήλωση του υποθυρεοειδισμού.

Συνήθως οι ασθενείς που πάσχουν από υποθυρεοειδική μυοπάθεια παραπονιούνται για εγγύς συμμετρική μυική αδυναμία, μυικό πόνο (μυαλγίες), δυσκαμψία, μυικές κράμπες και αδυναμία μυικής εκγύμνασης. Κλινικά, τα τενόντια αντανακλαστικά επιβραδύνονται σε περίπου 85% των ασθενών με υποθυρεοειδισμό ενώ ένα ελαφρύ οίδημα του μυός παρατηρείται στο ένα τρίτο των ασθενών, χωρία να πρόκειται για ειδικό σημείο της νόσου.

Πώς γίνεται η διάγνωση της μυοπάθειας στον υποθυρεοειδισμό;

Σε περίπτωση υποθυρεοειδικής μυοπάθειας, η μελέτη αγωγιμότητας των νεύρων μπορεί να δείξει μειωμένη απόκριση στη νευρική διέγερση. Το ηλεκτρομυογράφημα με βελόνα είναι συνήθως φυσιολογικό ή μπορεί να είναι ήπια παθολογικό.

Μυοτονία μπορεί να παρατηρηθεί σε σπάνιες περιπτώσεις. Η ορμόνη διέγερσης του θυρεοειδούς ή θυρεοτροπίνη (TSH) παρουσιάζεται αυξημένη σε περίπτωση πρωτογενούς υποθυρεοειδισμού και μειωμένη TSH παρατηρείται σε διαταραχές της υπόφυσης και του υποθαλάμου με επακόλουθο δευτερογενή υποθυρεοειδισμό.

Χαμηλά επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης (fT4) και τριιωδοθυρονίνης (fT3) καθώς και χαμηλά επίπεδα ολικής Τ4 βρίσκονται σε περίπτωση κλινικού υποθυρεοειδισμού. Σημαντικό είναι επίσης ότι ο βαθμός της μυοπάθειας δε σχετίζεται απαραίτητα με το βαθμό του υποθυρεοειδισμού.

Τα επίπεδα της κινάσης της κρεατίνης μπορεί να είναι πολύ υψηλά (10-100 φορές μεγαλύτερα από το φυσιολογικό επίπεδο) σε μερικούς ασθενείς αλλά δεν παρατηρείται άμεση συσχέτισή τους με τη μυική αδυναμία. Τα επίπεδα της κρετινικής κινάσης επιστρέφουν στο φυσιολογικό με την κατάλληλη θεραπεία.

Η διαφοροδιάγνωση της μυοπάθειας του υποθυρεοειδισμού περιλαμβάνει τη μυασθένεια gravis και άλλες μεταβολικής και φλεγμονώδους αιτιολογίας μυοπάθειες αλλά και διάφορες βακτηριακές λοιμώξεις και αυτοάνοσες ασθένειες.

Τα συμπτώματα της υποθυρεοειδικής μυοπάθειας συνήθως βελτιώνονται ή εξαφανίζονται με τη διόρθωση της υποθυρεοειδικής κατάστασης.

Το φάρμακο εκλογής είναι η λεβοθυροξίνη έχει χρόνο ημίσειας ζωής, γύρω στις επτά ημέρες. H λεβοθυροξίνη απορροφάται σχετικά αργά και απαιτούνται περίπου 6 εβδομάδες ώστε να υπάρξει πλήρης εξισορρόπηση των επιπέδων ελεύθερης θυροξίνης και να επέλθει η πλήρης βιολογική δράση του φαρμάκου. Η δοσολογία της λεβοθυροξίνης ρυθμίζεται ακολουθώντας τα επίπεδα της ελεύθερης θυροξίνης και τα επίπεδα της θυρεοτροπίνης TSH, η οποία θα πρέπει να έχει εξομαλυνθεί περίπου σε 2 μήνες.

Η μυοπάθεια βελτιώνεται μέσα σε 2-3 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας με λεβοθυροξίνη, ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η θεραπεία για αρκετούς μήνες ώσπου να παρατηρηθεί πλήρης ύφεση της συμπτωματολογίας.