Skip to the content

Η νόσος Πάρκινσον (Parkinson’s Disease)

Η νόσος Πάρκινσον (Parkinson’s Disease)
Η νόσος Πάρκινσον (Parkinson’s Disease)

Κατά το πέρας των χρόνων και την ανάπτυξη του οργανισμού μας, οι βασικότερες διαδικασίες διεκπεραιώνονται στη περιοχή του εγκεφάλου.

Η βασική λειτουργία της κίνησης των διάφορων μερών του σώματος ξεκινά από τα αντίστοιχα μέρη του εγκεφάλου. Διαταραχές, ωστόσο, όπως αυτή του Parkinson, επηρεάζουν άμεσα τα μέρη του Νευρικού Συστήματος, τα οποία είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο των μυών και την ικανότητα της κίνησης.

Κατά τη διαδικασία της κινητικής λειτουργίας, αναφερόμαστε, κυρίως, στον κινητικό φλοιό, στον οποίο δίνονται τα βασικά ερεθίσματα για τη λειτουργία της κίνησης. Πιο συγκεκριμένα, βασικά εργαλεία κατά τη διαδικασία της κίνησης είναι τα βασικά γάγγλια και η παρεγκεφαλίδα. Τα βασικά γάγγλια είναι υπεύθυνα για την ομαλή λειτουργία συγκεκριμένων κινητικών κυκλωμάτων του σώματος και περιλαμβάνουν το ραβδωτό σώμα, την ωχρά σφαίρα, τον υποθαλαμικό πυρήνα και τη μέλαινα ουσία (Kumar & Clark, 2007).  Η μέλαινα ουσία ειναι, με τη σειρά της, η περιοχή του εγκεφάλου, η οποία είναι υπεύθυνη για τις διάφορες κινήσεις των μυών. (Kumar & Clark, 2007)

Κατά τη νόσο του Parkinson,ωστόσο, εκφυλίζεται η συγκεκριμένη περιοχή, της μέλαινας ουσίας. Γεγονός, το οποίο συνεπάγεται τη μείωση της παραγωγής της ντοπαμίνης (Kandel, Scwartz, Jessel, 2006). Η ντοπαμίνη αποτελεί έναν βασικό, για τη κινητική λειτουργία, νευροδιαβιβαστή, ο οποίος μεταβιβάζει τις νευρικές ώσεις από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο και συντελεί, εν τέλει, στη κίνηση (Kumar & Clark, 2007). Κατά τη συγκεκριμένη νόσο, τα νευρικά κύτταρα, τα οποία παράγουν ντοπαμίνη νεκρώνονται και αυξάνονται τα ποσοστά παραγωγής του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη. Η ανισότητα, αυτή, οδηγεί σε λανθασμένες διαδικασίες κίνησης και επηρεάζονται βασικά σημεία, όπως η ωχρά σφαίρα, η έντονη διέγερση της οποίας οδηγεί σε αργή κινητικότητα και δυσκαμψία, καθώς και τα κύτταρα στο θάλαμο, τα οποία μέσω λανθασμένων νευρολογικών διαδικασιών προκαλούν το γνωστό σύμπτωμα του τρόμου.

Αναφερόμενοι, ωστόσο, στη κλινική εικόνα του ασθενούς του Parkinson, παρατηρούμε 4 βασικά συμπτώματα :

  • Τρόμος :  Ακούσια συνεχής κίνηση, η οποία παρατηρείται στα άκρα. Γίνεται πιο έντονος σε κατάσταση ηρεμίας και επηρεάζει καταλυτικά, με το πέρας του χρόνου, τη λεπτή κινητικότητα του ασθενούς, καθώς και την ικανότητά του σε καθημερινές ενέργειες.
  • Ακαμψία : Όπως προαναφέρθηκε, κατά τη νόσο Parkinson, εκφυλίζεται ο τομέας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη κίνηση των μυών. Συνεπώς, οι κινήσεις των ασθενών χαρακτηρίζονται από δυσκαμψία των  μυών, τους οποίους δεν μπορούν να ελέγξουν.
  • Βραδυκινησία: Χάνεται η ικανότητα για ζωηρή κίνηση. Η κίνηση των ασθενών αυτών χαρακτηρίζεται από αργούς ρυθμούς.
  • Αστάθεια  :     Οι ικανότητες της ισορροπίας και του συντονισμού των κινήσεων επηρεάζονται σε αρκετά εμφανή βαθμό από τη συγκεκριμένη νόσο.

                                                ( Βασιλόπουλος, 2008 )

Άλλα συμπτώματα, τα οποία είναι πιθανό να εμφανιστούν, λόγω της νόσου, είναι αϋπνία, σύρσιμο ποδιών, ακινησία, κατάθλιψη, προβλήματα στην κατάποση, γνωστικά ελλείμματα (δυσκολίες στην μνήμη, την αντίληψη, την προσοχή και στις εκτελεστικές λειτουργίες), καθώς και προβλήματα έκφρασης, τα οποία αφορούν τον τόνο και την ένταση της φωνής (υποφωνία), κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης (Βασιλόπουλος, 2008).

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πως η παρουσία ενός Λογοθεραπευτή κρίνεται απαραίτητη. Προβλήματα, κατά την πρόσληψη τροφής, κατά τη διαδικασία αναπνοής, καθώς και κατά τη διαδικασία της φώνησης, τα οποία είναι πιθανό να εμφανιστούν, κατά τη νόσο Parkinson, μπορούν να αποφευχθούν και να αντιμετωπιστούν δραστικά, μέσω μιας κατάλληλης και έγκαιρης λογοθεραπευτικής παρέμβασης (Crystal & Varley, 1998).

Μια κατάλληλα προσαρμοσμένη λογοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να επηρεάσει αισθητά την ένταση των αναμενόμενων συμπτωμάτων, κατά την  εμφάνισή τους και να βοηθήσει τον ασθενή να μην χάσει την ικανότητά του σε καθημερινές ασχολίες στον βαθμό, που θα την έχανε κάποιος άλλος ασθενής, ο οποίος δεν θα παρακολουθούσε κάποια βοηθητική συνεδρία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :

  • Kumar, P. & Clark, M. ( 2007 ) Παθολογία. Τόμος Β’. Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας.
  • Kandel, E.R., Scwartz, J.H., Jessel, T.M. ( 2006 ) Bασικές Αρχές Νευροεπιστημών. Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχλίδης.
  • Βασιλόπουλος, Δ. ( 2008 ) Νευρολογία. Επιτομή Θεωρίας και Πράξης. Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης.
  • Crystal, D. & Varley, R. ( 1998 ) Introduction to Language Pathology. London : Whurr Publishers Ltd.
(1 Αξιολογήσεις)