Η σπουδαιότητα της Πρώιμης Παρέμβασης
Η πρώιμη παρέμβαση σε παιδιά μικρών ηλικιών (από τους 18 μήνες ζωής κιόλας) με διάγνωση στο φάσμα του Αυτισμού ή με εικόνα καθυστέρησης έναρξης ομιλίας, έχει αποδειχθεί τόσο αποτελεσματική, όσο και αναγκαία για τη βελτίωση της νοητικής ικανότητας, της γλωσσικής ικανότητας, αλλά και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες.
Τα αποτελέσματα των ερευνών δόθηκαν στο φως από την Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής και μέσω αυτών αναδεικνύεται πως η εντατική και πρώιμη παρέμβαση είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία για τα παιδιά που έχουν διαγνωστεί στο φάσμα του αυτισμού και τα οποία έχουν ηλικία μικρότερη των 2,5 ετών. Όλα δείχνουν πως αποτελεί κριτικής σημασίας η έναρξη θεραπευτικών προγραμμάτων σε αυτές τις μικρές ηλικίες. Όσο νωρίτερα ξεκινά παρέμβαση, τόσο μεγιστοποιείται η θετική επίδραση της.
Η εν λόγω έρευνα εκδόθηκε στην εφημερίδα "Pediatrics" και στα πλαίσια της εξέταζε την αποδοτικότητα του μοντέλου Early Start Denver Model, το οποίο συνδυάζει την Εφαρμοσμένη Συμπεριφορική Ανάλυση (γνωστή ως ΑΒΑ) με σχετικές αναπτυξιακές προσεγγίσεις. Ωστόσο, προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι η πρώιμη παρέμβαση μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματική και για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Ο Αυτισμός είναι μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ακολουθεί το άτομο ως το τέλος της ζωής του και η οποία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και εκπτώσεις στην λεκτική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Ο λόγος που οι ειδικοί επιμένουν στην πρώιμη παρέμβαση σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι ο βρεφικός εγκέφαλος είναι περισσότερο εύπλαστος, οπότε η θεραπεία έχει μεγαλύτερη επίδραση. Με αυτή την τάση θεραπευτικά αποφεύγουμε ακόμα να εδραιωθούν συμπεριφορές που δύσκολα αλλάζουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, καθότι το παιδί έχει μάθει σε αυτές καθώς αναπτύσσεται.
Η εν λόγω έρευνα διήρκησε 5 έτη και πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Washington. Καθοδηγήθηκε από την Geraldine Dawson, επιστημονικά υπεύθυνη του γνωστού παγκοσμίως φορέα για τον Αυτισμό "Autism Speaks " και παράλληλα διευθύντρια του Κέντρου Αυτισμού του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως ο αριθμός θεραπευτικών ωρών για την εικόνα του Αυτισμού κυμαίνεται στις 20 έως 30 ώρες εβδομαδιαίως, μια παράμετρος η οποία διατηρήθηκε και στα πλαίσια της έρευνας και αναδείχθηκε ως αποτελεσματική θεραπευτικά. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 2 ομαδες. Η πρώτη λάμβανε 20 ώρες θεραπευτικής παρέμβασης, ενώ η δεύτερη 10 ώρες παρέμβασης (2 ώρες κάθε μέρα). Τα ποιοτικά αποτελεσματικά από την προσπάθεια έδειξαν: βελτίωση κατά 18 βαθμούς σε IQ για την 1η ομάδα, ενώ 10 βαθμούς για την δεύτερη. Επτά από τα 10 παιδιά της 1ης ομάδας άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου διάγνωση και από αυτή του Αυτισμού μετέβηκαν στην γνωστή "Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς...". Μόνο ένα παιδί στη 2η ομάδα ελέγχου της έρευνας παρουσίασε βελτίωση στην διαγνωστική εικόνα.
Συμπερασματικά, η έρευνα θεραπευτικά περιείχε δομημένη μάθηση, κατά κύριο λόγο, καθώς και αμέριστη γονεϊκή συμμετοχή και συνεργασία με τους εκπαιδευμένους θεραπευτές με σκοπό την χρήση θεραπευτικών στρατηγικών στα πλαίσια καθημερινής ρουτίνας στο σπίτι. Τα παραπάνω αναδείχθηκαν ως κύρια συστατικά της επιτυχίας για την βελτίωση στην πρόοδο του παιδιού, όπως άλλωστε καταγράφηκε και ποσοτικά. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο Ψυχικής των ΗΠΑ (ΝΙΜΗ) και από τα πανεπιστήμια του Michigan και της Washington.
